(Lat. illudere = spelen met, voor de gek houden). De schijn van werkelijkheid of waarheid (waar-schijnlijkheid) die opgeroepen wordt in verhalende en dramatische teksten om de lezers/toeschouwers te overtuigen van wat verhaald/voorgesteld wordt (epische en dramatische illusie). Deze werkelijkheidsillusie kan bewust doorbroken worden om speciale effecten te bereiken: ‘het is maar een verhaal’, ‘het is maar toneel’ (romantische ironie). Zie ook vervreemdingseffect.