Term afkomstig uit de plastische kunsten, nl. grillige, bijna abstracte kronkels, geïnspireerd door het Arabisch schrift, bestaande uit gestileerde natuurelementen als bladeren, bloemen, vruchten … Vanaf de romantiek werd de term ook toegepast op de literatuur (o.a. door Novalis, Poe, Hugo, Baudelaire), in een betekenis die ongeveer overeenkomt met bizar, groteske”. Ook nu wordt de term nog gebruikt voor een grillig geconcipieerde, speels-fantastische compositie.
Literatuur: N. Brillant & S. Skétié, Une Poétique de l’arabesque, 1992