(Gr. verzwijging, geheimhouding; Lat. reticentia). Een gewild afbreken van een zin. Men vertrouwt erop dat de lezers of toehoorders in gedachten zelf de zin aanvullen en dus weten wat er wordt bedoeld.
Bv. De jongens waren daar
als eertijds even vreugdig,
zij, onveranderd, wij,
integendeel … maar toch (G. Gezelle, ‘Wij warender vereend’ (1882), uit Tijdkrans, 1893)