1. Anacreontische poëzie is een lyrische stroming genoemd naar de Griekse lierdichter Anacreon. De luchtige en spottende stijl van zijn gedichten over de liefde, de wijn en het genot werd zo populair dat een hele reeks dichters hem navolgden, tot in de Byzantijnse tijd toe. Zulke gedichten noemt men dan anacreontische liederen. Een eerste herleving van deze soort poëzie valt al bij de humanisten en in de renaissance waar te nemen, maar vooral de rococo* heeft er zich op geïnspireerd.
2. Een anacreontisch vers ( ukhikhkk ) is een Ionische dimeter ( ukkiukk ) waarop een anaclasis is toegepast, zodat de eindlettergreep van de eerste voet en de beginlettergreep van de tweede voet hun kwantiteit wisselen.